Sıklıkla değil ama ben de konuşuyorum, bir şeyler ve birileri hakkında.
Bir şeyler hakkında konuştuğumda olmasa da birileri hakkında konuştuğumda, soruyor insanlar;
Neden onu hiç tutmuyorsun? İyi bir insandır. Onun kimseye bir kötülüğü dokunmamıştır.
Ne etliye karışır o ne sütlüye..
Özdemir Asaf’ın ifadesiyle cevap veriyorum. “ İyi söyledin. Onu hiç tutmayışım da bu yüzden.”
*
İşte, haklarında konuşmaktan çekinmediğim bu tiplerin en belirgin özellikleri:
Okuma yazma bilirler ama okuryazar sayılmazlar.
Bu nedenle sadece kitap değil, hiçbir şey okumazlar.
Belki de bu nedenle düşünemez, analiz edip değerlendirme yapamazlar.
Kendi doğruları oluşmamıştır.
Gerek yaşadıkları çevre, gerekse bireyi oldukları bu ülke ile ilgili sorunlarda,
Bir şey söyleyip bir şey yaptıkları görülmemiştir.
Vasıfsız, kimliksiz ve ikiyüzlüdürler.
Çok konuşurlar ama doğruyu söylemezler.
Kendilerini akıllı, başkalarını salak zannetme alışkanlıkları, en belirgin özelliklerindendir.
En yakınlarıyla ilişkilerinde bile samimi olamazlar.
Hayatı bildiklerini, insanı tanıdıklarını söylerken, bununla ne demek istediklerini sormayın sakın.
İnanın duymak istemezsiniz.
Her yerde, bir kendileri bir de diğerleri vardır. Ve ona göre o diğerleri, her zaman aşağılık insanlardır.
Kendi kurdukları büyük(!) dünyalarında, küçük beyinleri ve balık hafızalarıyla yaşarlar.
Size hiç kimseyi önemsemediklerini anlatırken hiç kimse tarafından önemsenmediklerinin farkında olamazlar.
Onlar için “ Yok canım, bunu yapmazlar” diyemezsiniz.
Çünkü yaparlar.
*
Haklarında konuştuklarımın, ortak özellikleri arasında, ilgi istemeleri, kinci olmaları da vardır.
Yine bu tip insanlar, kendilerine söyleneni yaparlar.
Yoldan geçen herkesi, hayatlarına dahil etmek için çaba içindedirler.
Son olarak, ne olduğunu bilmedikleri için sevmekten de korkarlar.
