CHP Kurultayı, partide var olduğunu bildiğimiz bir demokrasi ayıbını belgeledi.
Lider sultası sağ partilerde hep vardı. Doğrusu bunu gizlemeye de gerek görmüyorlar, hatta varlığını kanıtlamak için özel çabalar harcıyorlardı.
CHP’de lider sultasının varlığını biliyorduk. Açıkça reddetmiyorlar, ancak sıkıştırıldıklarında demokrasiye olan düşkünlüklerini vurgulayıp dolaylı yoldan lider sultasını reddeder gibi yapıyorlardı.
CHP’nin son Olağanüstü Kurultayı bu ayıbı üzeri örtülemez biçimde kanıtladı. Kurultayın ilk günü yapılan Genel Başkanlık seçimi öncesinde adaylık önerisi için atılan imzalar ile seçim sonucu arasındaki çarpıklık açıklanır gibi değil.
Genel Başkanlık yarışını önceden tahmin edildiği gibi Kılıçdaroğlu kazandı. Ancak beklediği sonucu alamadı. CHP Tüzüğü gereği Genel Başkanlığa aday gösterilebilmek için gereken delege sayısının yüzde 10’u kadar imza her iki aday için de sağlandı.
CHP Kurultayının kayıtlı 1218 delegesi vardı. Bu sayının yüzde 10’u 122 idi. Adaylık için Kılıçdaroğlu 944, Muharrem İnce ise 177 imza topladı. Oylamaya 1181 delege katıldı. 26 delege geçersiz oy kullanırken geçerli 1155 oyun 740 tanesini Kılıçdaroğlu, 415 tanesini ise Muharrem İnce aldı.
Buraya kadar her şey normal gibi görülse de rakamların dili çok şaşırtıcı. Lider sultasının varlığı nedeniyle Kılıçdaroğlu için imza veren delegelerin yüzde 27,5’u imza atmalarına rağmen Genel Başkanlarına oy vermedi. Muharrem İnce ise imza atmaya cesaret edemeyen 238 delegenin daha oyunu aldı. Yani Muharrem İnce için kendisine oy verenlerin ancak yüzde 42’si imza atmaya cesaret edebildi.
Bu durum lider sultasının en açık göstergesidir. Eğer Kurultay öncesi Muharrem İnce’nin kazanma olasılığı yüksek olsa idi, aynı durumun tersi olacağı da bir başka acı gerçek. Hiçbir delege bir erken genel seçim olasılığı dışında 9 ay sonra yapılacak milletvekili seçimleri varken siyasi geleceğini tehlikeye atıp özgür iradesini kullanamıyor.
CHP Kurultayının delegesi olan milletvekillerini, belediye başkanlarını, il başkanlarını anladık. Ama sıradan delegelerin bile “bu derece baskı altında olması anlaşılır gibi değil” dense de, koltuk aşkını bildiğimiz için anlayabiliyoruz.
CHP kendi içinde demokrasiyi egemen kılmak için mücadele vermeden, ülkede demokrasiyi hakim kılmak şöyle dursun, mücadelesini bile veremez.
Yorumlar kapalı.