Terörün ekonomiyi çökerttiği bir gerçek. Terör nedeni ile ekonominin ne kadar etkilendiği elbette uzmanların işi. 
Terörü önlemek için bütçeden ayrılan para da ekonomik kayıplar arasında. Bir de terör nedeniyle geniş halk yığınlarının uğradığı ve hiç hesaba katılmayan değerler var.
Bir başka konu ise terör bölgesinde bilerek yapılmayan yatırımlar nedeniyle işsiz gençlerin önüne, dağa çıkmaktan başka seçenek bırakılmaması. Terör örgütünün insan kaynağı böyle sağlanıyor. Tüm sanayi kurumlarının batı bölgelerimize yapılmasından başka, terör bölgesinde yatırım yapmak için alınan teşviklerin başka bölgelerde, başka amaçlar için kullanıldığını ise bilmeyen yok. Çökertilen tarım ve hayvancılık, kapatılan ya da yok pahasına satılan kamu kurumları, et kombinaları, süt fabrikaları, Sümerbanklar da işin cabası…
Bunlar hep uzmanlık konuları. Bir nokra daha var ki hiç kimse değinmiyor. Şehit polis ve askerlerimizin bayrağa sarılı cenazelerinin büyük çoğunluğunun yoksul Anadolu kasabalarına gidiyor olması. Bu tabloda en bilinen gerçek, yoksul çocuklarının bedel ödeyemeyerek askerlik yükümlülüğünden “kaçamaması”. Ancak son zamanlarda verilen şehitlerde bir başka dikkat çekici konu, şehit askerlerin büyük çoğunluğunun askerliği meslek olarak seçenlerden olması. Özellikle Uzman Erbaşlar arasında yoğunlaşması. Diğer şehitler ise polisler. Onlar da güvenlik alanını meslek olarak seçmiş kişiler. (RTE bir şehit yakınına “ o da bu mesleği seçmeseymiş” demek gafletinde bulunarak bir gereğinde altını çizmiş oldu).
Genelkurmay ve Emniyet Genel Müdürlüğü şehitler ile ilgili, bir istatistik hazırlar ve bu çalışma bir grafik ile Türkiye haritası üzerine işlenirse şehitlerimizin genellikle ekonominin çökertildiği bölge gençleri arasından olduğu kolayca gözlenecektir.
Birkaç yıl önce acemilik dönemini henüz tamamlamış erlerin terör bölgesine gönderilmesi sert eleştirilere neden olunca, alınan bir kararla çatışma alanlarına daha çok askerliği meslek olarak seçenlerin gönderilmesi kararı alınmıştı. Profesyonel askerlik sistemi de yürümeyince terör bölgesinde Uzman Çavuş ve Onbaşılar görev yapar hale geldi. Son zamanların terör şehitlerine baktığımızda bu durumu kolayca görebiliyoruz.
Uzman Çavuş ve onbaşı halk arasında tezkere bırakmak olarak tanımlanan ve zorunlu askerlik görevi sona erince ücret karşılığı kadroya geçenlere deniyor.
Türkiye son 30 yılda teröre bunca kurban verirken gençlerimiz neden bu kadar yoğun olarak tezkere bırakıp Uzman Erbaş olarak göreve devam ediyorlar? Terörün ne kadar çok can yaktığını en iyi bilenler de bu gençlerimiz. Ancak bilinçli olarak çökertilen ekonomik faaliyet işsiz gençlerimizin önünde Uzman Erbaşlık ya da polislikten başka iş alanı bırakmıyor. Uzman Erbaşlar ise çoğunlukla Jandarma Komutanlığında görev yapıyor ve her an ölüm tehlikesi ile karşı karşıya kalıyor.
İşsizliğin görece daha az olduğu bölgelere daha az şehit cenazesi giderken Osmaniye’ye, Kadirli’ye, Çorum’a, Tokat’a, Yozgat’a, Adıyaman’a, Gümüşhane’ye ve benzeri yerlere şehit cenazeleri daha çok gidiyor.
Sözün kısası gençlerimiz çökertilen ekonomi nedeniyle ölümü meslek olarak seçmekten başka yol bulamıyorlar. Yakın zamanlarda öğretmen, ya da başka meslek sahibi olduğu halde iş bulamadığı için polis olan ve şehit olan gençlerimizin haberlerini okuduk.
İşte bu tablo Türkiye’nin en acı gerçeği. Ülkenin Doğusunda işsiz gençlerin önüne terör örgütüne katılıp dağa çıkmaktan başka seçenek bırakılmazken, ekonominin çökertildiği orta Anadolu’nun kırsal kesimlerindeki gençlerimiz de Uzman Erbaş ya da polis olarak terörün üzerine gönderiliyor. Sonuçta 2 guruptaki gençler ve aileleri perişan oluyor. Bunun sonucunda ortaya çıkan tablo ekonomiyi daha da çökertiyor.
Türkiye bu kısır döngüyü kıracaktır. Ancak terörle uzlaşarak, ya da teröre teslim olarak değil. Ülkenin Doğusundaki, Batısındaki, Kuzeyindeki, Güneyindeki gençler üreterek terör çemberinin dışına çıkacak ve kardeş olduklarını yeniden öğreneceklerdir.
