On bir ayın sultanı olarak değerlendirilen, içinde bin aydan daha hayırlı KADİR GECESİ’Nİ bulunduran maneviyatın zirve yaptığı, 
Müslümanların iyilik ve yardımlaşma yapmaya daha çok dikkat ettiği bir ayı daha bitirdik. Rabbim inşallah 2016 yılının Ramazan ayına erişmeyi nasip eder hepimize.
Din alimi veya din konusunda otorite değilim, olaya sadece ortalama bir Müslüman bilgisi ve zekası ile baktığımda aklıma takılan bir hususu ayrıntı gazetesi okurlarıyla paylaşmak istiyorum.
Asr-ı Saadet dönemine ve daha sonraki uygulamalara baktığımızda Müslüman toplumlarda ramazan aylarında öncelikle fakir fukara, yardıma muhtaç olan, kimsesiz, yaşlı, dul ve yetimler için iftar sofralarının düzenlendiğini, çeşitli yardımlar yapıldığını görmekteyiz. Bunların dışında eş-dost, akrabalar ile genelde evlerde iftar davetleri, güzel adetler olarak sosyal yaşantımızın içinde yer almış. Buraya kadar her şey çok güzel de ne olduysa 1980’li yılların ortalarından itibaren işin şekli ve amacı esas içeriğinden uzaklaşmaya başladı sanki. Nasıl mı? Lafı uzatmadan 2015 yılında ilçemizdeki iftar organizasyonlarına bakalım.
20-30 kişilik küçük özel toplantılar belki bu yazının konusu olmayabilir. Kastım daha büyük çaplı özellikle Sivil Toplum kuruluşları ve kamu kurumlarının düzenlediği iftar organizasyonlarıdır. Bu çerçevede 2015 yılında ilçemizde Belediye, YTSO, Ziraat Odası, S.S. Küçük Sanayi Sitesi ve Demirciler Odası iftar organizasyonu düzenlemiştir.
Öncelikle toplam, üç bin- üç bin beş yüz kişi kapasiteli bu organizasyonların toplamında bu kadar değişik insan iftar yapmamıştır. Çoğu davetliler (İlçe protokolü gibi) her iftar davetinde temsil görevlerini ifa etmek için yer aldılar. İşin maddi boyutu da 70-80 bin lira civarındadır.
Amacı nefisleri terbiye etmek olan aç kalarak açın halinden anlamak sayılabilecek bir ayda İslamiyet’in tevazuya verdiği önemi unutarak kişi başı 25-30 liralık lüks sayılabilecek menüler (Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından fitrelerin kişi başı 11.5 lira olarak ilan edildiğini hatırlarsak) üyelere ve davetlilere sunuldu. Akşam ezanının okunmasından 10-15 dakika önce gelen davetliler orucunu açtıktan 10-15 dakika sonra çay veya sigara içme sebebiyle salon dışına çıkmakta ve oradan da dağılmaktadır. Anlaşılacağı üzere toplamda 40-45 dakikalık bir organizasyon.
Sonuç olarak aklıma takılan sorular; Bu iftar organizasyonlarını yapan kurumlara faydası nedir? Katılan davetlilere faydası nedir? Topluma faydası nedir? Cevapların hepsi bende kocaman bir HİÇ olarak tecelli ediyor. Hatta ilave olarak, faydasız, anlamsız tamamen israf.
Eleştirimizi ve itirazımızı ortaya koyduk. Bir de ortaya farklı bir fikir atalım.
İlk emri “OKU” olan bir dinin mensupları olarak iftar organizasyonlarına harcanan bu para ile yılda 60-70 öğrenciye burs verilse mesela?
Benim tercihim bu olmakla beraber yapılamazsa aynı maddi kaynak sadece mahalle muhtarlarının belirleyeceği ihtiyaç sahiplerine ayni/maddi yardım olarak yapılsa?
Olur mu? Ne dersiniz?
