Bu hafta,
Yanında sesli düşünebildiklerimizi,
Yani arkadaşlarımızı,
Ve onların kimler olduğunu yazacaktım.
Yazdım da.
Yazdıklarımın sınırları köşe yazıma sığmadı.
Konuyu sınırlayamadım.
Köşe yazısı boyutlarına indirgeyemedim.
Vazgeçtim.
*
Önemli bulunan bir başka konu seçtim.
Yeni yıl yazısına karar verdim.
İlginç bir konu değil ama
Her nedense bu yıl ilgimi çekti.
*
Bir yılı daha tükettik.
Tıpkı önceki yıl olduğu gibi
Tıpkı daha öncekilerde olduğu gibi.
Bir analiz yapma fırsatı bulamadan,
Nasıl olduğunu bile anlamadan,
Sadece geçip gitti
*
Tüketilen her yılın sonunda başlatılan,
Ve hemen sonrasında körüklenen yeni yıl umudunu,
Ben hiç yaşamadım.
Benim gibi olmayan, her yaştan, kadın ve erkek gördüm,
Yeni yıl beklentisi ve heyecanı olan.
Ben her zaman, böyle bir beklentiden uzak ve heyecansız uyandım,
Yeni yılın ilk gününe.
1 Ocak günü hayatımda hiçbir şeyin değişmeyeceğini bilerek.
*
Çevremdeki insanların ikna çabalarını kırmamak için
Milli piyango bileti aldığım zamanlar oldu ama
Meraklanıp sormadım, bana ne çıkar? diye.
Büyük ikramiye çıkarsa ne yaparım?
Nasıl harcarım?
Diye hiç heyecanlanıp hayal kurmadım.
Bu nedenle de ya çıkmazsa diye de hiç endişelenmedim.
*
Yılbaşına özel bir şeyler oldu hayatımda.
Yılbaşı bahanesiyle aldığım hediyelerden,
Ben de herkes gibi mutlu oldum mesela.
Yılbaşı nedeniyle yapılan programları ve hazırlanan yemekleri de sevdim,
Ama hiç kapılmadım;
“ Yeni bir yıl, Yeni bir yaş, Yeni umutlar…”
Şeklinde özetlenen beklenti cümlelerinin cazibesine.
*
Belki de bu nedenle düşünmedim, yeni yıl yazısı yazmayı.
Bu yıl yazıyorum çünkü farklı duygular içindeyim.
Her zaman olduğundan daha çabuk geçtiğini düşünüyorum zamanın.
Saatler günleri, günler haftaları, haftalar ayları, aylar yılları kovalıyor.
Mevsimlerin o kadar acelesi var ki birbirini çiğnercesine yarışıyorlar.
Tıpkı şarkıda dendiği gibi
Baharı görmeden yaz gelip geçiyor.
*
Bir yılı parçalamak, her parçasından yeni umutlar üretmek artık pek mümkün olmuyor.
Belki de sadece bu nedenle yeni yıl ilgimi çekti ve ben yazıyorum.
Yeni yıl; Yeni başlangıçların, yeni heyecanların, yeni kararların ve kısaca yeni umutların tek günü olarak kaldı hayatımızda.
Geride bıraktığımız yıl içinde yapamadıklarımız ile birlikte,
Yeniden umutlanmamızın tek başlangıcı sayıldı.
Bu, dünü anıp özleme, yarını merak etme duygusu mu?
Bilmiyorum.
Bana göre herkes için ayrı bir yıldı, geride bırakmaya hazırlandığımız 2015.
Yine herkes için ayrı bir yıl olacak 2016.
Tıpkı, daha önceki yıllarda olduğu gibi.
Ne herkes için berbat, ne herkes için mükemmel.
