Kadın sordu:
– O kadın benden güzel değil, benden genç değil, üst düzey eğitimi yok, gelir getiren bir mülkü yok. Peki, söyler misin neden o kadın da ben değilim?
Erkek yanıt verdi:
– Evet, senden daha güzel değil, senden daha genç değil. Üst düzey eğitimi yok, gelir getiren bir mülkü yok ama seni değil onu seçtim. Çünkü senden daha sessiz, daha anlayışlı, daha içten, daha sade, sabırlı, kibar, duyarlı ve özenli. Onun bakışlarını gören kelebeğin ömrü uzar. O, ekmeğini karşılıksız paylaşan çocuk gibi.
Bana bağırmıyor, beni dinliyor. Bana “Çeneni kapat!” demiyor. Beni başkalarıyla kıyaslamıyor. Benimle alay etmiyor. Beni aşağılamıyor. Eleştiriyor ama suçlamıyor. Salakmışım dibi davranmıyor. Bana değer veriyor. Analarımızın bıraktığı yerden birbirimize sarılıyoruz. O, bana sevgisini armağan etti.
Ben merkezli değil. Paylaşmayı ve küçük şeylerle mutlu olmayı başarıyor. Bencil değil, doyumsuz hiç değil. Hep daha fazlasını elde etmek için çirkinleşmiyor. Tutarlı, uyumlu, sevecen, ilgili. Bana güzel bakıyor. Tıpkı bebek kokusu gibi gülümsüyor.
O vicdanlı ve dürüst. Bana bağımlı değil bağlı. Beni yönetmeye çalışmıyor, laf sokmuyor. Senin açtığın yaraları o sardı, acılarımı o dindirdi. Hayatıma hayat ekledi. O benim söylediklerimden daha fazlasını anlıyor. Bana değerli olduğumu hissettiriyor. Onunla sevinçli bir haber okur gibi yaşıyorum.
Ben kendime gelebilmek için ona gittim. Onunla birlikteyken sonumuz ne olacak diye düşünmüyorum. O gülümsediğinde ben kahkaha atıyorum. Birbirimizin saçlarına baharlar takıyoruz. Hırs ve mutluluğun bir arada olamayacağını biliyoruz. İkimizin de gidebileceği çok yer var ama biz birbirimizde kalıyoruz.
Çok huzurluyuz. Aklı kısa olanlara uzun yanıtlar vermiyoruz hatta hiç yanıt vermiyoruz çünkü yanıt vermemenin de bir yanıt olduğunu biliyoruz. Çok konuşup hiçbir şey söylemeyenlerden uzak duruyoruz. Zamanımızı “Hiç gitmese” dediğimiz insanlara ayırıyoruz.
O benim canım, sol yanım. Onunla okuyarak öğreniyoruz ve severek anlıyoruz. Anlaşılmanın ve özenli davranışların sevilmek kadar önemli olduğunun farkındayız. Sevgimizin gücüyle güce olan hırsları yendik.
Sen soğuk hava gibisin. Ben soğuk havayı da soğuk insanları da sevmem. Güleceğim diye ödün patlıyor. Gülmenin iyileştirici etkisini hissedemiyorsun. Hırslarını, öfkeni ve nefretini yenemiyorsun. Sürekli konuşmayı iletişim sanıyorsun. Bana pirincin içindeki taş muamelesi yapıyorsun. Gözlerimdeki hüznü göremiyorsun. Alev almış nefret gibisin. Karakterin çıkarlarına göre şekilleniyor.
Senin yanında hep yalnızdım ve bu yalnızlık beni çürütecekti; yaşamadan yaşlanacaktım. Sen benim için yanlış insansın. On liraya satılan bir kitabı almıyorsun ama bin liraya fal baktırıyorsun. Kendini öğrenmeye ve dönüşüme kapattın. Kendini fazla ciddiye aldın. Eleştirmekten sevmeye saldırmaktan sarılmaya fırsat bulamadın.
Sen dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanıyorsun. Kendini oksijen sanıyorsun. İçtenliğimi, iyi niyetimi ve inceliğimi zayıflık sandın. Gevşek gevşek konuşuyorsun ve her şeye karışıyorsun. Eşyaları seviyorsun ama insanları kullanıyorsun. Tırnağın incinse kıyameti koparıyorsun. Yalanlarından yoruldum. Laftan anlamadığın için sustum. Tadımı kaçırdın ve seni hayatımdan çıkardım.
Son sözüm şu: Sen ittin ben gittim. Konu kapanmıştır.
