Yenişehirli terzilerle ilgili olarak yayınladığımız bu makalenin dördüncü ve son bölümünde de bayan terziler ve gömlekçilerden bahsedeceğim.
İlçemizin ilk bayan terzisi Marangoz Rıza Uluköy’ün büyük oğlu Coşkun Uluköy’dür.
İstanbul da emekli olduktan sonra 1990’li yıllarda Yenişehir’e gelip yerleşmişti. Onunla olan dostluğumuz abi-kardeş gibiydi. Mesleğiyle ilgili anılarını dinlerken, işyeriyle ilgili resim ve kartvizitini de bana emanet vermişti.
Emanetleriyle anıları aynen şöyle idi: “Süleymanpaşa İlk Mektebini 1945 yılında bitirir bitirmez, babam elimden tuttuğu gibi, Terzi Arif Horoz’ un Cumhuriyet Caddesindeki dükkânına götürmüştü. İçeri girdiğimizde: “Arif Usta bu çocuğun eti senin, kemiği benim” diyerek, bırakıp gitmişti. Daha ne olduğunu anlamadan sağ elimin orta parmağına metal yüzük takılarak, bir bez parçasıyla bağlamışlardı. Kalfalarımız Ahmet Horoz ile Yusuf Koç idi. Ali Dıngıl, Fahri Dübek, Muzaffer Akyüz, Şükrü Akdümbek, Ali Horoz, Mehmet Ergün, İbrahim Lapacı ve Nejat Aşkın orada çalışıyorduk. Nejat Aşkın Bilecik Milletvekili İsmail Aşkın’ın oğluydu. Çok fazla geniş olmayan bu dükkânda üzerimize düşen görevi yapmaya gayret ediyorduk. Hele bayram arifelerinde ise sabahlara kadar elbiseleri yetiştirmek için mücadele ederdik. Bazı yaz günlerinde ise şafak sökmeden iş paydos edilince, hep beraber soluğu Subaşı Köyü köprüsünde alır, buradan Kocasu deresine atlayarak doyasıya yüzerdik. Kocasu Yenişehir gençlerinin plajı gibiydi. Dolap başını da piknik alanı olarak kullanılırdı. Çünkü o yıllarda eğlence ve dinlence için, başka da bir lüksümüz yoktu. Arif Usta çok iyi niyetli bir insandı. Bizim ne istediğimizi gözümüzden anlar, bazen izin verip, eğlenmemize müsaade ederdi. O yıllarda, kumaş kesimi olsun, dikimi olsun, Arif Usta’nın üzerine terzi yoktu. Çünkü o İstanbul da Terzilik Okulunda eğitim yaparken, bu okulun mezunlarından olan Hikmet Mercan’ın yanında iki yıl çalışarak makası da bu ustanın elinden almış. Arif Usta aynı zamanda bayanlara da elbise, etek ceket ve manto dikerdi. Prova için birlikte müşterinin evine gider prova yapardık. 1951 yılına kadar Arif Ustanın yanında çalıştım. Yenişehirli Ustalar kalfalarına kolay, kolay makas vermediklerinden dolayı, kalfalarda kumaş biçmeyi öğrenmek için ya Bursa’ya, ya da İstanbul’a giderlerdi. Bende kumaş biçmeyi öğrenmek için Bursa’ya gidip Bayan Terzisi Şahap Aybar Ustanın yanında çalışmaya başladım. Benimle birlikte İbrahim Yalta’da gelmişti. O yıllarda Bursa da ev sahipleri bekâr erkeklere kiralık ev vermiyordu. Bizde Bursa Erkek Lisesinde okuyoruz diye, Nalbantoğlu’ndan bir ev kiralayıp, işyerine erkenden gidip, akşamüstü ise sessizce evimize geliyorduk. Bu arada hiç kimseyi rahatsız etmemeye de özen gösteriyorduk. Birkaç zaman geçtikten sonra, elimizde ne bir çanta ne de bir kitap görmedikleri için, bizden habersiz arkamızdan nereye gidiyorlar diye komşular, bizi takip etmişler. Bayan Terzisi Şahap Ustanın yanında çalıştığımızı anlayınca da, bu durumu bize söylediklerinde, nasıl mahcup olduk bilemezsin. Mazeret olarak, bekâr erkeklere ev vermediklerini, o nedenle pembe yalan söylediğimizi kendilerine iletince, bizleri hoş gördükleri gibi, Şahap Ustanın müşterisi olup, elbisede diktirmişlerdi. Bizde onlara gereken ilgi ve alakayı eksik etmemiştik. Bizden sonra buraya Mehmet Ergün, Muharrem Özkan, Fahri Dübek, Yusuf Özendim ve Şükrü Akdümbek Bursa’ daki ustalardan, Muzaffer Akyüz’ün de İstanbul’da makas aldığını duymuştuk. Bende Şahap Ustadan makası aldıktan sonra 1953 de askere gittim. Acemiliği Muhabere olarak Mamak’ta, usta erliğimi de Kayseri’deki Muhabere Taburunda tamamladım. Hatta orada asker iken, Kasım 1955 de Kayseri Şeker Fabrikası açılmıştı. Açılışa da Başbakan Adnan Menderes gelmişti. Askerden terhis olduktan sonra, 1956 da Çayır Mahallesi Kadınlar Pazarı Sokakta (Garaj Caddesi), Bakkal Paket Hüseyin Karnabat’ın evinin altına Bayan Terzisi olarak ilk dükkânı ben açtım. Baştan müşteri dükkâna gelmeye çekindiği için, ölçü almaya ve prova yapmaya müşterinin evine giderdim. Sonraları bu güveni sağlamış olacağım ki bayan müşterilerim gönül rahatlığı ile iş yerime gelmeye başlamışlardı. Bizim bu meslekte güvenilir olmanın yanında, temiz giyimli ve de bakımlı olmakta çok önemlidir. Burada birkaç zaman çalışıp, işyerimi Tahıl Arkasındaki İbrahim Sünnetçioğlu’na ait olan Yalçın Otel’in altına taşıdım. Kalfam Asım Ayas’dı. İbrahim Ün ve Mustafa Sert de yanımda çalışmıştı. Gökçesulu Yaşar Özkan’ı da unutma, onunla da birlikte çalıştık. Daha sonra da dükkânı Ulucami Mahallesi Akdümbek Sokağındaki (Dr. Ahmet Esin Sokağı) Cırnıkların Şükrü Doğancı’ya ait köşedeki evin üst katına taşıdım. O yıllarda Aygaz olmadığı için, çayımızı ve yemeğimizi pompalı gazocağında yapardık. 1959 yılında Belediye Zabıta Memuru Enver Karahan’ın kızı Nermin Karahan ile evlendim. İşlerimde oldukça iyi idi. Bayanlar için her türlü elbise, gelinlik, tuvalet, etek ceket ve manto dikerdim. Bayan olan terzilerin bile mantolarını ben yapardım. 1962 de Bilecik’e taşındım. Kalfam Asım Ayas ile Mustafa Sevindi yanımda gelmişlerdi. Burada da beş yıl çalıştım.1967 de Hazır Giyim Sanayi ön plana geçince, bende bu işi öğrenmek için İstanbul’a giderek, Ermeni olan Kemal Postaçıyan’ın yanında konfeksiyon işine başladım. 1969 da Konyalı Mustafa Usta’nın Nişantaşı’ndaki atölyesinde devam ettim. 1970 de Moda’daki Vakko firmasına girdim. Burada modelist ve stilist olarak çalıştım. 1974 yılında Beyoğlu Balo Sokakta Bacanak Birahanesinin üstünde kendi adıma çalışmaya başladım. Daha sonrada Kadıköy Bahariye Caddesi Onur Çarşısında Butik Coşkun adı altında işyerimi de faaliyete geçirdim. Beyoğlu Caddesindeki Birahane kapanınca, buraya da Halk Bankası Beyoğlu Şubesi gelmişti. Bende işyerimi Fatih’e taşıyarak burada hizmet vermeye başladım. Nihayet 1990 yılında bu mesleğe noktayı koyarak 1996 yılına kadar İstanbul’da ikamet ettik. Aynı yıl Yenişehir’e taşınarak 1998 yılında eşimi kaybettim ve halen burada yaşıyorum,” demişti.
İkinci evliliğini Yenişehir’de yaptıktan sonra 2011 yılında Mudanya’ya taşınan Coşkun Uluköy’e esenlikler dileriz.
