Kabullenmek

Kabullenmek, duruma ve içeriğe göre olumlu ya da olumsuz olarak nitelenebilen bir kavramdır. İnsanın hatasını kabul etmesi bir erdemdir ama haksızlığa boyun eğerek pes etmesi onursuz bir davranış sayılır.

Kendimizle ilgili bir durumu kabullenmek, hayatımıza yön verebilmek için bir fırsat yaratabilir. Bu anlamda kabullenmek bir razı oluştur ama bir dayatma sonucunda oluyorsa yaşam çekilmez duruma gelir.

Çok sevdiğimiz birini sonsuzluğa uğurlamak hayatımızı altüst eder; onun öldüğüne inanamayız. Hemen şuracıktan çıkıp gelecek gibi gelir ama zamanla ölümü engelleyemeyeceğimizi anlarız ve sakinleşiriz. İşte bu kabullenmektir.

Kabullenmek unutmak değildir; toparlanmaya karar vermektir. Durumun kaçınılmaz olduğunu anlamak ve kendini korumaktır.

Her şeyin istediği gibi olamayacağını bilip biraz olsun rahatlamaktır. Kabullenmek, sırtımızdaki kamburun silkelemekle düşmeyeceğini anlamaktır; kendimizi hırpalamaktan vazgeçmektir. Daha fazla inat etmemek, nerede durulması gerektiğini bilmektir.

Kabullenmek, sakin olmaya çalışmak, bir şeyleri başka şeyler adına erteleyebilmektir. Oyunda kalabilmek ve oyuna devam edebilmek için dikleşmekten vazgeçmektir. “Ben elimden geleni yaptım, tüm enerjimi kullandım ama olmadı.” deyip yenilginin baskısını azaltabilmektir.

Kabullenmek pes etmek, “Buraya kadarmış” demek değildir.

Saçmalamayı bırakmak, inkar etmekten vazgeçmek ve deneyimlerinden yararlanarak yola devam etmektir. Bu sancılı süreç ancak değişerek atlatılabilir.

Öğrenilmiş çaresizlik batağına saplanmadan harekete geçebilirsek yeni yöntemler geliştirerek başarıyı tekrar yakalayabiliriz.

Başarısızlık karşısında direnmeden vazgeçmek, boyun eğmek, tepki göstermemek, teslim olmak gibi yılgınlıkları içeren kabullenme insanı eksiltir ve tüketir.

Mücadele etmeden kabullenmek kişiyi zavallı bir duruma düşürür. Hayalleri, idealleri ve amaçları yok eder. Beyni uyuşturur.

Direnmeden kabullenmek bize sunulan kabın şeklini almaktır. Eğer bir şeyi direnmeden kabullenirsek geriye kalan her şeyi sineye çekmek zorunda kalırız ve şamar oğlanına döneriz.

Çaresizseniz, yer demir gök bakırsa durumu kabullenip hayatla uzlaşırsınız. İstemeyerek de olsa olayları ve duyguları içselleştirebilirsiniz. Beyaz bayrak çekebilirsiniz ama bunun için önce direnmeniz, çırpınmanız gerekir. Çırpınışlarınız yetersiz kalıyorsa o zaman kabullenirsiniz.

Bir şeyleri değiştirmeye çalışmak, haksızlıklarla mücadele etmek, cahil ve duyarsız insanlara laf anlatmaya çalışmak, hayatın dolgu malzemesi olduğunu görmek insanı yorar.

Yapılacak bir şey kalmadığında ya oradan uzaklaşırsınız ya da yalnızlığınıza çekilirsiniz. Bu da kabullenmektir ama koyunlaşarak sürüye dahil olmak değildir.

Bazı insanlar mantıksız, kötü, acı verici hatta iğrenç şeyleri hiç direnmeden kabullenme eğilimindedirler. Bunlar en küçük bir sorun karşısında bile teslim bayrağını çekerler. Ellerini kollarını ten rengi kelepçelerle bağlarlar. Siz böyle davranmayın. Savaşmadan kabullenmeyin.