Çocukluğumda Belediye Meydanındaki bahçeye sık sık uğrardım. Burası 
olsun, saat kulesinin çevresi olsun, fıskiyeli havuzlarıyla, çiçeklerle bezenmiş mekânlarıyla, ilçemizin tek dinlence merkezleriydi. Belediye meydanı çevresinde cepheleri ahşap donanımlı, çatıları yerli kiremit kaplı, salaş dükkânlar mevcuttu. Bunlardan vitrinleri rengarenk kavanozlarla dolu olanlar ise şekercilerdi.
O yıllarda meydanın güneyinde Halit Mete’nin (1907-1991), kuzeyinde de Mehmet Kuru’nun (1892-1962) iş yerleri vardı. İmal edilen şekerler teneke kutularda veya cam kapaklı kavanozlarda, lokumlar ise tahta sandıklarda muhafaza edilirdi. Ahşaptan yapılmış duvara sabit raflarda, akide şekeri başta olmak üzere, kaba şeker, leblebi şekeri, kızamık ve loğusa şekerleri olurdu. Akide şekerlerinin tarçınlı, sakızlı, susamlı, fındıklı, fıstıklı, cevizli ve limonlu çeşitleri bulunurdu. Ayrıca horoz, tabanca, deve, tren ve balık şeklinde olanları da satılırdı. Nadiren de olsa elma şekeri mevsiminde ihmal edilmez o da yapılır ve satılırdı. Çocukların ilgisini ise en çok horoz şekerleri çekerdi.
Kaba şeker, büyük ve küçük boy olmak üzere iki tip üretilirdi. Renkleri ekseri beyaz olurdu. Bazen kırmızı renkte imal edilenleri de olurdu. Bunlara mevlit şekeri de denirdi. Evde olsun, camide olsun misafirlere kaba şekerler külah içinde ikram edilirdi. Kaba şekerden imal edilen kırmızı beyaz renkli halka biçiminde olanlarına da Kolak denirdi.
Lise yıllarımın, yaz tatilleri Şarklüpte garsonluk yaparak geçmişti. Dükkân komşumuz olan Şekerci Mehmet Kuru Ustayı o zaman tanımıştım. Son derece dürüst, sessiz ve efendi bir insandı. Büyük oğlu Necdet Kuru (1932-2010) onun yanında yetişmişti. Necdet abi Esnaf Sporun kurucularındandı. Ayrıca çok koyu Galatasaray taraftarıydı. Önemli maçlarını kaçırmaz İstanbul’a izlemeye giderdi. O gün de Galatasaray galip geldiyse, dükkânda bayram havası eser, kutlamalar yapılırdı. Tebrik etmeye gelenlere özellikle koruk veya limonata ikram edilirdi.
1940’lı yıllar. Şekerci Ethem Mete’nin dükkânı. Oturan Numan Usta. Ethem Mete’nin oğlu Halit Mete ve yanındaki kalfası ise bilinemedi. (Torunu Ethem Bıçak’ın albümünden)
Yenişehir’in en eski şekerci ustası Ethem Mete (1878-1942). Şekerci Halit Mete’nin babasıdır. Dükkânı Belediye Meydanı No:22 de, evi ise Ulucami Mahallesi Ulucami Sokak No:17 de idi. Mehmet Kuru, Ulucami Mahallesi Gökgöz Sokak No:15’de ikamet ederdi. İş yeri de Belediye Meydanı No:17 deki dükkândı. Mehmet Kuru’nun, Ethem Mete Ustanın kalfası olduğunu, her ikisinin de Cumhuriyet öncesi dönemlerde şekercilik yaptıklarını, 1937-1942 yılları arası yanında kalfa olarak çalışan Muzaffer Demirci’den (1923) öğrenmiştim.
Muzaffer Demirci sözlerine başlarken:
“ Yenişehir’in en eski şekerci ustası Ethem Mete’dir. Ustam Mehmet Kuru bu mesleği Ethem Ustadan öğrendiğini bana söylemişti. Bu nedenle ona çok şey borçlu olduğunu söyler ve saygı duyardı. Mehmet Usta çok temiz kalpli bir insandı. Mesleğinde hile nedir bilmezdi. Yüreğinin temizliği her zaman işine de yansırdı. Ondan çok şeyler öğrendim. Bu temizliğimi, bu titizliğimi ona borçluyum. Hiçbir şeyi tehir etmez her şeyi zamanında yapardı. Bana her zaman “Oğlum Muzaffer; hayatta parasız kalabilirsin, fakat odun öyle değil. Odununu yazdan alıp köşene koyacaksın. Çünkü parayı ödünç isteyebilirsin, fakat odunu isteyemezsin,” derdi. Dükkânda da çok odun kullanıldığı için, odun başta olmak üzere her şeyin yedeği fazlasıyla bulunurdu. Şeker imalatında şehir suyunu kullanmazdık. Çünkü kireç oranı yüksek olduğu için şekerin mayasını keserdi. Onun için biz de suyu Kocasu boyundaki kaynaklardan tenekelere doldurarak, arabacı Topal İbrahim’in yaylı arabasıyla getirirdik. İmalathanede üç ocağımız vardı. Tencere tarzında bakırdan yapılmış kalaylı kaplarımız ve kazanlarımız vardı.
Yorumlar kapalı.