Geçen hafta sizinle kişisel gelişimim için bana en çok fayda sağlayan konuya giriş yapmıştık. Şimdi oradaki soruyla başlamak istiyorum. ‘ böyle yaptığımızda hayat kolaylaşıyor mu?’
Başta hayır. Hatta zorlaştığını söylemek de mümkün.
Çünkü insanın en çok zorlandığı an kendiyle yüzleştiği, kendine korkmadan bakabildiği ve hissettiklerini sorgulayabildiği an.
Çünkü kendine objektif olmak ve sonucunda kendini sevmeme ya da suçlama ihtimalini göze almayı gerektiriyor.
Evet, zor bir yol.
Kolay yol, her yaşananda kendimiz dışında bir suçlu ilan etmek. Kolay yolu seçmenin sonucu ise hayatımızı kısır döngülere mecbur bırakmak.
Çünkü hayat ilerlemeyi ve gelişmeyi seviyor. Bir merdivenin basamaklarını çıkar gibi. Kolay yolu seçen bir önceki basamağa geri dönüyor. Zor yolu seçen ise eninde sonunda mutlaka bir üst basamağa çıkıyor.
Bundan sonrasını zor yolu seçmeyi düşünenlerle devam edelim.
Hayatta hiç kendine ne hissettiğini sormamış biri için başlangıç ancak küçük adımlarla mümkün olabilir.
Gün içinde en yüksek hissettiğiniz duygunuza bir zaman ayırıp neden böyle hissettiğinizi sormak ya da ağrıyan bir yerinizin size ne söylemek istediğini dinlemek için oturup birkaç nefes almak olabilir.
Deneyin iyi hissettiğinizi fark edeceksiniz.
Bir süre sonra öfkelendiğinizde derin bir nefesle fark edebilirsiniz öfkenizin karşınızdakiyle ilgili olmadığını, ya da hayal kırıklığınıza sebep olanın aslında sizin beklentileriniz olduğunu..
Bu ne işimize yarayacak?
Hayatı anlamamıza yardım edecek. Sonra da olaylara verdiğimiz tepkiler değişecek. ‘Şu an karşımdaki bu insana bu kadar öfkelenmeme neden olan duygum ne’
Cevap gelecek. Eninde sonunda gelecek. İnanın.
Başımıza gelen şeylere müdahale edemeyiz belki evet ama olanlara verdiğimiz tepkiler; yaşadığımız yıkıcı duygunun seviyesini değiştirir, içsel huzurumuzu korumamıza, dengeli ve mutlu olmamıza yardımcı olur. Hepimizin ihtiyacı bu değil mi?
Zaten hayat yaşadıklarımızdan değil yaşadıklarımızın bize hissettirdiklerinden ibaret bence. Çünkü bir an, herhangi bir duyguyla birleşmediğinde bir anı olmuyor.
Düşünün biraz. Geçmişten hatırladığımız her şey bir duyguyla beraber geliyor hafızamıza.
Hayatın içinde ilerlemek, mutlu olmak, gelişebilmek için ihtiyacımız olan tek şey basamakları çıkabilmek.
Basamakları çıkabilmenin yolu da kendini dinlemek.
Kendi kendine konuşana deli mi derlerdi?
Bu ülkede akıllı kaldı mı ki
