Öfkeyle baş etmekte çok zorlanıyorum.
Eskiden öfkemi çeşitli şiddet yollarıyla bedenimden atmayı tercih ederdim.
Ruh geliştikçe, beden artık bunu tercih etmiyor.
Zihinsel olarak ise son derece ilkel ve utanç verici bulmaya başlıyorsunuz.
Çünkü aslında öfkenin sebebinin yaşanan olayla ya da kişilerle değil, geçmişten gelen bazı deneyimlerle ilgili olduğunu, yani tamamen içinizde ve sizinle ilgili olduğunu fark ediyorsunuz.
Öfke duymamıza sebep sandığımız şeyler ise yalnızca aracı.
Çünkü öfke, ifade edemediğimiz başka duyguların bizi sıkıştırması ile oluşuyor.
Dolayısıyla kontrol etmek, müdahale etmek, çözmek ve yatıştırmak da elimizde.
Ancak bu aralar öfke duygusu içimde bir yerlerde beni sıkıştırıp boğmaya başladı.
Özellikle müdahale edemediğim, elimde olmadan yaşamak zorunda bırakıldığım, çevresel ya da toplumsal olarak maruz kaldığım konularla ilgili duyduğum öfkeyi hiçbir şekilde yönetemiyorum.
Meditasyon, yoga, yalnız kalmak, zihin dağıtıcı aktiviteler yapmak, uyumak vb tüm çabalarım kısa süreli işe yarasa bile, kökten çözmeme yardım edemiyor.
Ancak öfke insan için çok yıkıcı bir duygu. Çok güçlü ve yorucu.
Bu nedenle sürekli içeride öfkenin sesini duymak günlük hayatı oldukça zorlaştırıyor.
Şimdi yeni yollar arıyorum. İçerde hangi ifade edemediğim duygumun beni öfkeye yönelttiğini anlamaya çalışıyorum.
Çoğunlukla sebep hep gelecek kaygısı maalesef. Elimde olmayan sebepler, bana gelecekle ilgili kaygı duymayı hediye etti.
Eminim benimle aynı durumda olan çok kişi vardır. Hepimiz aynı şeylere maruz kalıyoruz sonuçta.
Bu aralar öfkemle baş edebilmek için öncelikle kendimi mümkün olduğu kadar izole etmeye çalışıyorum. Olan biteni takip etmeyi bıraktım. İnsanlarla da konuşmamaya çalışıyorum.
Bana iyi gelen şeylere odaklanıyorum.
Ama en önemlisi öfkemi benim için iyi sonuç verecek şeylere yönlendirmem gerektiğini anlamak oldu.
Fark ettim ki, benim için yıkıcı olan bu duygu enerjimin çok büyük bir kısmını sömürüyor. Çünkü mücadele çabası tamamen enerji israfı.
Benim kendimden başka hiçbir şey için harcayacak bir anım yok.
Bu yüzden, bu güçlü duyguyu kendim için bir yakıt olarak kullanmaya karar verdim.
Spor iyi geliyor. Üstelik seratonin ve dopamin de yanında hediyesi gibi harika hissettiriyor. Herkese tavsiye ederim.
